आई

फिरवतेस हात पाठी वरुनी
डोळ्यात येई पाणी
कसे उमगते सांग तुला
आई न सांगताच कोणी ?

थकून खेळ जगण्याचा
अवचित घरी मी येतो
स्पर्श तुझ्या हातांचा
सल माझे नीवळतो

घरटे सोडून झेपावताना
होते पंख थरथरले
घेत भरारी कोसळतं
विश्व कितीक गवसले

दूर आभाळातळी होते
एक खुशाल घरटे
निजवता तिथे पिलांना
कहाणी आई सांगे

भय वाटता कधी अंधाराचे
मिटून डोळे आठवतो
गोड गोष्ट जुनी पुराणी
आई ची माझ्या कहाणी

-सत्यजित खारकर